Proces percepcji rozpoczyna się od ekspozycji na bodźce obecne w środowisku i kończy się interpretacją bodźców lub jest doświadczany świadomie. To właśnie percepcja decyduje o tym, jak faktycznie będziemy interpretować informacje sensoryczne lub bodźce i wchodzić w interakcje ze środowiskiem.
Proces percepcji pociąga za sobą przetwarzanie odgórne i oddolne, oddolne, ponieważ proces percepcyjny rozpoczyna się od danych wejściowych otrzymanych z receptorów zmysłowych. Obejmuje on również przetwarzanie odgórne, ponieważ proces percepcyjny dotyczy interpretacji bodźców zmysłowych w oparciu o naszą wiedzę, myśli i doświadczenia z przeszłości. Proces percepcyjny jest psychologiczny, podczas gdy doznawanie jest raczej procesem fizycznym. Chociaż percepcje są budowane z danych sensorycznych, ale nie jest konieczne, aby wszystkie wrażenia mogły skutkować percepcją. Uwaga jest również jednym z kluczowych czynników, które wpływają na doznania i percepcję. Uwaga odgrywa kluczową rolę w określaniu tego, co jest odczuwane lub postrzegane. Inne czynniki, takie jak motywacja, przekonania, doświadczenia życiowe, uprzedzenia, nasze wartości i czynniki środowiskowe lub kontekst kulturowy, również wpływają na naszą percepcję.
Wrażenie i percepcja uzupełniają się i równoważą wzajemnie. W przypadku braku doznań lub percepcji, trudno będzie nam nadać sens bodźcom, które są prezentowane przez świat zewnętrzny lub środowisko wokół nas. Nie można postrzegać doznania bez percepcji, ani nawet percepcji bez doznania. Jednak oba te zjawiska różnią się od siebie, ponieważ w różny sposób przetwarzają informacje. W procesie odczuwania, nasze narządy zmysłów będąc wystawione na działanie bodźca w środowisku pochłaniają energię, która następnie jest przekształcana w impulsy nerwowe i przekazywana do mózgu przez receptory zmysłowe. W przypadku percepcji mózg organizuje informacje i interpretuje je w coś sensownego, na co znów ma wpływ selektywna uwaga i oczekiwania percepcyjne.